شعر «و» سهراب سپهری

آری ما غنچۀ یک خوابیم

غنچۀ خواب؟ آیا می شکفیم؟

یک روزی بی جنبش برگ

اینجا ؟

نی در درۀ مرگ

تاریکی تنهایی

نی خلوت زیبایی

به تماشا چه کسی می آید؟

چه کسی ما را می بوید:

...

و به بادی پرپر ...؟

...

و فرودی دیگر ؟

...