عجب صبری خدا دارد: رحیم معینی کرمانشاهی

عجب صبری خدا دارد !

 اگر من جای او بودم

همان یک لحظۀ اول ...

که اول ظلم را می‌دیدم از مخلوق بی‌وجدان ،

جهان را با همه زیبایی و زشتی،

به روی یکدگر ، ویرانه می‌کردم

عجب صبری خدا دارد !

اگر من جای او بودم ،

که در همسایۀ صدها گرسنه ،

چند بزمی گرم عیش و نوش می‌دیدم ،

نخستین نعرۀ مستانه را

خاموش آن دم  بر لب پیمانه می‌کردم

عجب صبری خدا دارد !

اگر من جای او بودم ،

که می‌دیدم یکی عریان و لرزان

دیگری پوشیده از صد جامۀ رنگین،

زمین و آسمان را

واژگون مستانه می‌کردم.

عجب صبری خدا دارد !

اگر من جای او بودم ،

نه طاعت می‌پذیرفتم

نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها

تیز کرده

پاره پاره در کف زاهد نمایان

سجدۀ صد دانه می‌کردم.

عجب صبری خدا دارد !

اگر من جای او بودم،

برای خاطر تنها یکی

مجنون صحراگرد بی‌سامان

هزاران لیلی نازآفرین را کو به کو

آواره و دیوانه می‌کردم.

عجب صبری خدا دارد !

اگر من جای او بودم،

به عرش کبریایی

با همه صبر خدایی

تا که می‌دیدم عزیز نابجایی ناز بر یک ناروا گردیده ،

خواری می‌فروشد

گردش این چرخ را

وارونه بی‌صبرانه می‌کردم.

عجب صبری خدا دارد !

اگر من جای او بودم ،

که می‌دیدم مشوش عارف و عامی

ز برق فتنۀ این علم عالم‌سوز مردم‌کش ،

به جز اندیشۀ عشق و وفا ،

معدوم هر فکری در این دنیای پرافسانه می‌کردم.

عجب صبری خدا دارد !

چرا من جای او باشم ؟!

همین بهتر که او خود جای خود بنشسته

و تاب تماشای زشتکاری های این مخلوق را دارد

وگرنه من به جای او چو بودم ،

یک نفس کی عادلانه سازشی

با جاهل و فرزانه می‌کردم

عجب صبری خدا دارد...

عجب صبری خدا دارد...