فرهنگ و ادب

شعر بسیار زیبای پاییزی « چرا نمی آیی؟» سرودۀ میخائیل امینسکو با ترجمۀ آینده

اینک که ز بال هر پرستو

آهنگ سفر به گوش ریزد

اینک که فسرده چهرۀ تاک

برگ از سر شاخه ­ها گریزد

                                      ای رفته، مرا به درد مسپار!

ای رفته ازین دیار برگرد!

تا بخت خود از لبت بنوشم.

بگذارم سر به سینه ­ات مست

چشم از همه چیز تو بپوشم.

                                      برگرد که رفته ­ای زمان ­هاست!

ای رفته مگر گذشته ­ها را

از خاطر خویش رانده ­ای تو؟

بر بازوی من نشان دستی­ ست

کز دست بر آن نشانده­ ای تو

                                      در شیب و فراز هر گذرگاه!

در پهنۀ دیدگان بس زن

بسیار ستاره می­ دهد نور

هر سو که ستاره­ ای ­ست پیدا

چون روی تو می­ درخشد از دور

                                      اما، نه، رخ تو کهکشان­ هاست.

در ساحل روح من زمانی ­ست

چشم تو چو فار[1] مانده روشن؛

این فار چو اختر دم صبح

تابد به سیاهی ره من ، -

                                      تا مرگ مرا نکنده از جا!

پاییز ز خواب جسته دیگر

هر برگ رمد به روی هر راه،

اندوه نشسته بر سر دشت

افسرده ز دوری توام، آه!

                                      برگرد ز راه رفته، برگرد!


[1] . فار: فانوس دریایی

رحیم هادی پنج‌شنبه 20 مهر 1396 ساعت 08:21
1 نظر