دانلود آهنگ یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم ... با صدای محمدرضا شجریان و متن شعر از رهی معیری

http://s6.picofile.com/file/8232311584/%DB%8C%D8%A7%D8%AF_%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%85%DB%8C.mp3.html

نغمۀ حسرت:

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه ‌وار

پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود

عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی

چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود

در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

درد بی ‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من

داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموش

نغمه ‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم

حدیث جوانی رهی معیری

اشکم، ولی به پای عزیزان چکیده ام

خارم، ولی به سایه گل آرمیده ام

با یاد رنگ و بوی تو، ای نوبهار عشق

همچون بنفشه سر به گریبان کشیده ام

چون خاک، در هوای تو از پا فتاده ام

چون اشک، در قفای تو با سر دویده ام

من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش

از دیگران حدیث جوانی شنیده ام

از جام عافیت، می نابی نخورده ام

وز شاخ آرزو، گل عیشی نچیده ام

موی سپید را، فلکم رایگان نداد

این رشته را به نقد جوانی خریده ام

ای سرو پای بسته، به آزادگی مناز

آزاده من، که از همه عالم بریده ام

گر میگریزم از نظر مردمان، رهی

عیبم مکن، که آهوی مردم ندیده ام

دی ماه ١٣٣٣

یاد ایام رهی معیری

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار

پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود

عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی

چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود

در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من

داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموش

نغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم